Jiddu Krishnamurti background:
(from Wikipedia article)
Jiddu Krishnamurti (Telugu: జిడ్డు కృష్ణ మూర్తి) or J. Krishnamurti (Telugu: జే . కృష్ణ మూర్తి), (May 12, 1895–February 17, 1986) was a well known writer and speaker on philosophical and spiritual subjects. His subject matter included: the purpose of meditation, human relationships, the nature of the mind, and how to enact positive change in global society.
Krishnamurti was born into a Telugu Brahmin family in what was then colonial India. In early adolescence, he had a chance encounter with prominent occultist and high-ranking theosophistC.W. Leadbeater in the grounds of the Theosophical Society headquarters at Adyar in Madras (now Chennai). He was subsequently raised under the tutelage of Annie Besant and C.W. Leadbeater, leaders of the Society at the time, who believed him to be a “vehicle” for an expected World Teacher. As a young man, he disavowed this idea and dissolved the worldwide organization (the Order of the Star) established to support it. He claimed allegiance to no nationality, caste, religion, or philosophy, and spent the rest of his life traveling the world as an individual speaker, speaking to large and small groups, as well as with interested individuals. He authored a number of books, among them The First and Last Freedom, The Only Revolution, and Krishnamurti’s Notebook. In addition, a large collection of his talks and discussions have been published. At age 90, he addressed the United Nations on the subject of peace and awareness, and was awarded the 1984 UN Peace Medal. His last public talk was in Madras, India, in January 1986, a month before his death at home in Ojai, California.
His supporters, working through several non-profit foundations, oversee a number of independent schools centered on his views on education – in India, Great Britain and the United States – and continue to transcribe and distribute many of his thousands of talks, group and individual discussions, and other writings, publishing them in a variety of formats including print, audio, video and digital formats as well as online, in many languages.
Download entire book (public domain), doc format:
jkrishnamurti-freedomfromtheknown
Excerpt: Chaper 1
Chapter 1
Man has throughout the ages been seeking something beyond himself, beyond material welfare – something we call truth or God or reality, a timeless state – something that cannot be disturbed by circumstances, by thought or by human corruption.
Man has always asked the question: what is it all about? Has life any meaning at all? He sees the enormous confusion of life, the brutalities, the revolt, the wars, the endless divisions of religion, ideology and nationality, and with a sense of deep abiding frustration he asks, what is one to do, what is this thing we call living, is there anything beyond it?
And not finding this nameless thing of a thousand names which he has always sought, he has cultivated faith – faith in a saviour or an ideal – and faith invariably breeds violence.
In this constant battle which we call living, we try to set a code of conduct according to the society in which we are brought up, whether it be a Communist society or a so-called free society; we accept a standard of behaviour as part of our tradition as Hindus or Muslims or Christians or whatever we happen to be. We look to someone to tell us what is right or wrong behaviour, what is right or wrong thought, and in following this pattern our conduct and our thinking become mechanical, our responses automatic. We can observe this very easily in ourselves.
For centuries we have been spoon-fed by our teachers, by our authorities, by our books, our saints. We say, ‘Tell me all about it – what lies beyond the hills and the mountains and the earth?’ and we are satisfied with their descriptions, which means that we live on words and our life is shallow and empty. We are secondhand people. We have lived on what we have been told, either guided by our inclinations, our tendencies, or compelled to accept by circumstances and environment. We are the result of all kinds of influences and there is nothing new in us, nothing that we have discovered for ourselves; nothing original, pristine, clear.
Throughout theological history we have been assured by religious leaders that if we perform certain rituals, repeat certain prayers or mantras, conform to certain patterns, suppress our desires, control our thoughts, sublimate our passions, limit our appetites and refrain from sexual indulgence, we shall, after sufficient torture of the mind and body, find something beyond this little life. And that is what millions of so-called religious people have done through the ages, either in isolation, going off into the desert or into the mountains or a cave or wandering from village to village with a begging bowl, or, in a group, joining a monastery, forcing their minds to conform to an established pattern. But a tortured mind, a broken mind, a mind which wants to escape from all turmoil, which has denied the outer world and been made dull through dis- cipline and conformity – such a mind, however long it seeks, will find only according to its own distortion.
So to discover whether there actually is or is not something beyond this anxious, guilty, fearful, competitive existence, it seems to me that one must have a completely different approach altogether. The traditional approach is from the periphery inwards, and through time, practice and renunciation, gradually to come upon that inner flower, that inner beauty and love – in fact to do everything to make oneself narrow, petty and shoddy; peel off little by little; take time; tomorrow will do, next life will do – and when at last one comes to the centre one finds there is nothing there, because one’s mind has been made incapable, dull and insensitive.
Having observed this process, one asks oneself, is there not a different approach altogether – that is, is it not possible to explode from the centre?
The world accepts and follows the traditional approach. The primary cause of disorder in ourselves is the seeking of reality promised by another; we mechanically follow somebody who will assure us a comfortable spiritual life. It is a most extraordinary thing that although most of us are opposed to political tyranny and dictatorship, we inwardly accept the authority, the tyranny, of another to twist our minds and our way of life. So fl we completely reject, not intellectually but actually, all so-called spiritual authority, all ceremonies, rituals and dogmas, it means that we stand alone and are already in conflict with society; we cease to be respectable human beings. A respectable human being cannot possibly come near to that infinite, immeasurable, reality.
You have now started by denying something absolutely false – the traditional approach – but if you deny it as a reaction you will have created another pattern in which you will be trapped; if you tell yourself intellectually that this denial is a very good idea but do nothing about it, you cannot go any further. If you deny it however, because you understand the stupidity and immaturity of it, if you reject it with tremendous intelligence, because you are free and not frightened, you will create a great disturbance in yourself and around you but you will step out of the trap of respectability. Then you will find that you are no longer seeking. That is the first thing to learn – not to seek. When you seek you are really only window-shopping.
The question of whether or not there is a God or truth or reality, or whatever you like to call it, can never be answered by books, by priests, philosophers or saviours. Nobody and nothing can answer the question but you yourself and that is why you must know yourself. Immaturity lies only in total ignorance of self. To understand yourself is the beginning of wisdom.
And what is yourself, the individual you? I think there is a difference between the human being and the individual. The individual is a local entity, living in a particular country, belonging to a particular culture, particular society, particular religion. The human being is not a local entity. He is everywhere. If the individual merely acts in a particular corner of the vast field of life, then his action is totally unrelated to the whole. So one has to bear in mind that we are talking of the whole not the part, because in the greater the lesser is, but in the lesser the greater is not. The individual is the little conditioned, miserable, frustrated entity, satisfied with his little gods and his little traditions, whereas a human being is concerned with the total welfare, the total misery and total confusion of the world.
We human beings are what we have been for millions of years – -colossally greedy, envious, aggressive, jealous, anxious and despairing, with occasional flashes of joy and affection. We are a strange mixture of hate, fear and gentleness; we are both violence and peace. There has been outward progress from the bullock cart to the jet plane but psychologically the individual has not changed at all, and the structure of society throughout the world has been created by individuals. The outward social structure is the result of the inward psychological structure of our human relationships, for the individual is the result of the total experience, knowledge and conduct of man. Each one of us is the storehouse of all the past. The individual is the human who is all mankind. The whole history of man is written in ourselves.
Do observe what is actually taking place within yourself and outside yourself in the competitive culture in which you live with its desire for power, position, prestige, name, success and all the rest of it – observe the achievements of which you are so proud, this whole field you call living in which there is conflict in every form of relationship, breeding hatred, antagonism, brutality and endless wars. This field, this life, is all we know, and being unable to understand the enormous battle of existence we are naturally afraid of it and find escape from it in all sorts of subtle ways. And we are frightened also of the unknown – frightened of death, frightened of what lies beyond tomorrow. So we are afraid of the known and afraid of the unknown. That is our daily life and in that there is no hope, and therefore every form of philosophy, every form of theo- logical concept, is merely an escape from the actual reality of what is.
All outward forms of change brought about by wars, revolutions, reformations, laws and ideologies have failed completely to change the basic nature of man and therefore of society. As human beings living in this monstrously ugly world, let us ask ourselves, can this society, based on competition, brutality and fear, come to an end? Not as an intellectual conception, not as a hope, but as an actual fact, so that the mind is made fresh, new and innocent and can bring about a different world altogether? It can only happen, I think, if each one of us recognises the central fact that we, as individuals, as human beings, in whatever part of the world we happen to live or whatever culture we happen to belong to, are totally responsible for the whole state of the world.
We are each one of us responsible for every war because of the aggressiveness of our own lives, because of our nationalism, our selfishness, our gods, our prejudices, our ideals, all of which divide us. And only when we realize, not intellectually but actually, as actually as we would recognise that we are hungry or in pain, that you and I are responsible for all this existing chaos, for all the misery throughout the entire world because we have contributed to it in our daily lives and are part of this monstrous society with its wars, divisions, its ugliness, brutality and greed – only then will we act.
But what can a human being do – what can you and I do – to create a completely different society? We are asking ourselves a very serious question. Is there anything to be done at all? What can we do? Will somebody tell us? People have told us. The so-called spiritual leaders, who are supposed to understand these things better than we do, have told us by trying to twist and mould us into a new pattern, and that hasn’t led us very far; sophisticated and learned men have told us and that has led us no further. We have been told that all paths lead to truth – you have your path as a Hindu and someone else has his path as a Christian and another as a Muslim, and they all meet at the same door – which is, when you look at it, so obviously absurd. Truth has no path, and that is the beauty of truth, it is living. A dead thing has a path to it because it is static, but when you see that truth is something living, moving, which has no resting place, which is in no temple, mosque or church, which no religion, no teacher, no philosopher, nobody can lead you to – then you will also see that this living thing is what you actually are – your anger, your brutality, your violence, your despair, the agony and sorrow you live in. In the understanding of all this is the truth, and you can understand it only if you know how to look at those things in your life. And you cannot look through an ideology, through a screen of words, through hopes and fears.
So you see that you cannot depend upon anybody. There is no guide, no teacher, no authority. There is only you – your relationship with others and with the world – there is nothing else. When you realize this, it either brings great despair, from which comes cynicism and bitterness, or, in facing the fact that you and nobody else is responsible for the world and for yourself, for what you think, what you feel, how you act, all self-pity goes. Normally we thrive on blaming others, which is a form of self-pity.
Can you and I, then, bring about in ourselves without any outside influence, without any persuasion, without any fear of punishment – can we bring about in the very essence of our being a total revolution, a psychological mutation, so that we are no longer brutal, violent, competitive, anxious, fearful, greedy, envious and all the rest of the manifestations of our nature which have built up the rotten society in which we live our daily lives?
It is important to understand from the very beginning that I am not formulating any philosophy or any theological structure of ideas or theological concepts. It seems to me that all ideologies are utterly idiotic. What is important is not a philosophy of life but to observe what is actually taking place in our daily life, inwardly and outwardly. If you observe very closely what is taking place and examine it, you will see that it is based on an intellectual conception, and the intellect is not the whole field of existence; it is a fragment, and a fragment, however cleverly put together, however ancient and traditional, is still a small part of existence whereas we have to deal with the totality of life. And when we look at what is taking place in the world we begin to understand that there is no outer and inner process; there is only one unitary process, it is a whole, total movement, the inner movement expressing itself as the outer and the outer reacting again on the inner. To be able to look at this seems to me all that is needed, because if we know how to look, then the whole thing becomes very clear, and to look needs no philosophy, no teacher. Nobody need tell you how to look. You just look.
Can you then, seeing this whole picture, seeing it not verbally but actually, can you easily, spontaneously, transform yourself? That is the real issue. Is it possible to bring about a complete revolution in the psyche?
I wonder what your reaction is to such a question? You may say, ‘I don’t want to change’, and most people don’t, especially those who are fairly secure socially and economically or who hold dogmatic beliefs and are content to accept themselves and things as they are or in a slightly modified form. With those people we are not concerned. Or you may say more subtly, ‘Well, it’s too difficult, it’s not for me’, in which case you will have already blocked yourself, you will have ceased to enquire and it will be no use going any further. Or else you may say, ‘I see the necessity for a fundamental inward change in myself but how am I to bring it about? Please show me the way, help me towards it.’ If you say that, then what you are concerned with is not change itself; you are not really interested in a fundamental revolution: you are merely searching for a method, a system, to bring about change.
If I were foolish enough to give you a system and if you were foolish enough to follow it, you would merely be copying, imitating, conforming, accepting, and when you do that you have set up in yourself the authority of another and hence there is conflict between you and that authority. You feel you must do such and such a thing because you have been told to do it and yet you are incapable of doing it. You have your own particular inclinations, tendencies and pressures which conflict with the system you think you ought to follow and therefore there is a contradiction. So you will lead a double life between the ideology of the system and the actuality of your daily existence. In trying to conform to the ideology, you suppress yourself – whereas what is actually true is not the ideology but what you are. If you try to study yourself according to another you will always remain a secondhand human being.
A man who says, ‘I want to change, tell me how to’, seems very earnest, very serious, but he is not. He wants an authority whom he hopes will bring about order in himself. But can authority ever bring about inward order? Order imposed from without must always breed disorder. You may see the truth of this intellectually but can you actually apply it so that your mind no longer projects any authority, the authority of a book, a teacher, a wife or husband, a parent, a friend or of society? Because we have always functioned within the pattern of a formula, the formula becomes the ideology and the authority; but the moment you really see that the question, ‘How can I change?’ sets up a new authority, you have finished with authority for ever.
Let us state it again clearly: I see that I must change completely from the roots of my being; I can no longer depend on any tradition because tradition has brought about this colossal laziness, acceptance and obedience; I cannot possibly look to another to help me to change, not to any teacher, any God, any belief, any system, any outside pressure or influence. What then takes place?
First of all, can you reject all authority? If you can it means that you are no longer afraid. Then what happens? When you reject something false which you have been carrying about with you for generations, when you throw off a burden of any kind, what takes place? You have more energy, haven’t you? You have more capacity, more drive, greater intensity and vitality. If you do not feel this, then you have not thrown off the burden, you have not discarded the dead weight of authority.
But when you have thrown it off and have this energy in which there is no fear at all – no fear of making a mistake, no fear of doing right or wrong – then is not that energy itself the mutation? We need a tremendous amount of energy and we dissipate it through fear but when there is this energy which comes from throwing off every form of fear, that energy itself produces the radical inward revolution. You do not have to do a thing about it.
So you are left with yourself, and that is the actual state for a man to be who is very serious about all this; and as you are no longer looking to anybody or anything for help, you are already free to discover. And when there is freedom, there is energy; and when there is freedom it can never do anything wrong. Freedom is entirely different from revolt. There is no such thing as doing right or wrong when there is freedom. You are free and from that centre you act. And hence there is no fear, and a mind that has no fear is capable of great love. And when there is love it can do what it will.
What we are now going to do, therefore, is to learn about ourselves, not according to me or to some analyst or philosopher – because if we learn about ourselves according to someone else, we learn about them, not ourselves – we are going to learn what we actually are.
Having realized that we can depend on no outside authority in bringing about a total revolution within the structure of our own psyche, there is the immensely greater difficulty of rejecting our own inward authority, the authority of our own particular little experiences and accumulated opinions, knowledge, ideas and ideals. You had an experience yesterday which taught you something and what it taught you becomes a new authority – and that authority of yesterday is as destructive as the authority of a thousand years. To understand ourselves needs no authority either of yesterday or of a thousand years because we are living
things, always moving, flowing, never resting. When we look at ourselves with the dead authority of yesterday, we will fail to understand the living movement and the beauty and quality of that movement.
To be free of all authority, of your own and that of another, is to die to everything of yesterday, so that your mind is always fresh, always young, innocent, full of vigour and passion. It is only in that state that one learns and observes. And for this a great deal of awareness is required, actual awareness of what is going on inside yourself, without correcting it or telling it what it should or should not be, because the moment you correct it you have established another authority, a censor.
So now we are going to investigate ourselves together – not one person explaining while you read, agreeing or disagreeing with him as you follow the words on the page, but taking a journey together, a journey of discovery into the most secret corners of our minds. And to take such a journey we must travel light; we cannot be burdened with opinions, prejudices and conclusions – all that old furniture we have collected for the last two thousand years and more. Forget all you know about yourself; forget all you have ever thought about yourself; we are going to start as if we knew nothing.
It rained last night heavily, and now the skies are beginning to clear; it is a new fresh day. Let us meet that fresh day as if it were the only day. Let us start on our journey together with all the remembrance of yesterday left behind – and begin to understand ourselves for the first time.
moon soup 
ఆత్మయే భగవంతుడు.‘‘నేను ఉన్నాను’’అన్నదే భగవంతుడని బైబిల్ చెప్పింది.
‘‘నేను ఆత్మనై ఉన్నాను’’ అని చెప్పాడు ఆత్మ అనేది జ్ఞానం చే శరీరం అంతటా వ్యాపించి ఉండును. అలా ఉంటూ తన ఉనికిని ఎప్పటికీ కోల్పోదు. … ఓం విశ్వాయ నమః – పూర్ణత్వం కోసం నన్ను నీకు అర్పిస్తున్నా అని అర్థం. …Rathnam.B
LikeLike
I don’t know what you are saying but I like the way you say it.
😉
LikeLike
మనస్సు దేవుడ
మన మనస్సు లో కలిగే ఆలోచనలు అన్నిటిలో మొదటిది ‘ మనస్సు ఆలోచన. దాని ఆధారముగా తర్వాత మిగిలిన ఆలోచనలను సృష్టిస్తుంది. మనస్సు ఆలోచనలను అది సృష్టింఆలోచన ఆవేశ పూరితమైనది , ఉద్రిక్తమైనది కాబట్టి అది ప్రేమ కాదు . ఆలోచన ఉన్నప్పుడు ప్రేమకి తావులేదు .ఆలోచన జ్ఞాపకాల మీద ఆధార పడిఉంటుంది . ప్రేమ జ్ఞాపకం కాదు . మీరు ప్రేమించే వొక వ్యక్తి గురించి మీరు ఆలోచించినప్పుడు ఆ ఆలోచన ప్రేమ కాదు . మీ స్నేహితుని అలవత్లనూ , ప్రవర్తించే తీరునూ గుర్తుకు తెచ్చుకోవచ్చు . ఆ వ్యక్తీ తో మీకున్న సంబంధ రీత్యా జరిగిన మంచి సంఘటనలనీ చెడు సంఘటనలనీ గుర్తుకు తెచ్చుకోవచ్చు . కాని , ఆ ఆలోచనలు ప్రేరేపించే మనోచిత్రాలు మాత్రం ప్రేమ కాదు .
విభజన చేయడం ఆలోచన సహజ లక్షణం . సమయ భావం ,స్థలాభావం ,దూరము ,దుఃఖము , అన్నీ ఆలోచన వల్ల వచ్చినవి మనస్సు .ఆలోచనా ఆగిపోయినప్పుడే ఉండటానికి సాధ్యమవుతుంది .
.
LikeLike
ఆత్మ దేహంలోపలే ఉంది. ఆత్మకోసం, ఆత్మ జ్ఞానం కోసం, ఆత్మానందం కోసం అంతర్ముఖం కావలసి ఉందే కాని బహిర్ముఖం కావటం కాదు చేయవలసింది. కర్మలన్నీ మానవుని బహిర్ముఖుని చేస్తున్నాయి. rathnam
LikeLike
Rathnam, or anybody; I would appreciate a translation.
Just so I know I’m not approving some pornographic or otherwise offensive remarks.
thanks in advance
Rick
LikeLike
ముక్తి మార్గము – సచ్చిదానంద పర:బ్రహ్మ స్ధితిలో శిష్యుల మనస్సును లయింపజేయటమే సత్యోపదేశము. ఇది సహజ స్ధితి. ఈ స్ధితినుండి భ్రష్టమైన చిత్తము దిగజారి సంసారంలో ఒడుదుడుకులపాలైనది. దానిని పూర్వస్ధితికి చేర్చడమే నిజమైన ఉపదేశము. తన సహజస్ధితియైన శుద్ధ ఎరుక చైతన్యం త్వమునుండి విడిపోకుండ చూడటమే ఉపదేశ రహస్యము. నీవు సదా ఆత్మవే! ఆత్మకంటె భిన్నమైన వాడవుకావు. ఆత్మయే నీవని నిరూపించటమే గురూపదేశం ఎరుక దేవుడు ఒక్కడే చైతన్యం బ్రహ్మరహస్యం ఎరింగిన వారందరూ సూక్ష్మమౌనము క్షయే ఔచ్చుకొటారు. అది పరివక్వత చెందిన స్ధితి. ఎరుక అనుభవాన్నిపోందుతున్నాం ఎరుక తొ మనం సూక్ష్మ చైతన్యం అనుభవాన్ని పోందె అవకాశం ఒక్క ఎరుక చైతన్యం స్థితిలొ మాత్రమే జరుగుతుంది. శరీరంలొ సూక్ష్మ సకల చరాచర జీవ సమూహమును అనే తార తమ్యం లోకుండా మాతలను, సమస్త దైవావ తారముల ఎరుక ఏకావస్ధలో, ఎరుక సూక్ష్మము ఏకాత్మస్ధితిలోఎరుక అనుభవాన్నిపోందుతున్నాం ఎరుకతొ మనం సూక్ష్మము అనుభవాన్ని పోందె అవకాశం ఒక్క ఎరుక స్థితిలొ మాత్రమే జరుగుతుంది.
LikeLike
If I knew what this said I’d probably be sorry.
Is it Hindi spam? Someone tell me.
LikeLike
Google is unable to translate Telugu, as of yet.
LikeLike
Rick.
I’m with you. That’s funny shit.
LikeLike
భక్తి మార్గము – ముక్తి మార్గము – . వేషాలు ధరియించి పంటలే జూపించిదేవుడే నేననుచు పలికేరయమాయగాండ్రేగాని మహానీయులుగారుపొట్టకొరకు పగటి వేషాలయఎరుక అనుభవాన్నిపోందుతున్నాం ఎరుకతొ మనం సూక్ష్మ అనుభవాన్ని పోందె అవకాశం ఒక్క ఎరుక స్థితిలొ మాత్రమే జరుగుతుంది. శరీరంలొ సూక్ష్మ సకల చరాచర జీవ సమూహమును అనే తార తమ్యం లోకుండా మాతలను, సమస్త దైవావ తారముల ఏకావస్ధలో, ఏకాత్మస్ధితిలోఎరుక అనుభవాన్నిపోందుతున్నాం ఎరుకతొ మనం సూక్ష్మ అనుభవాన్ని పోందె అవకాశం ఒక్క ఎరుక స్థితిలొ మాత్రమే జరుగుతుంది. శరీరంలొ సూక్ష్మ సకల చరాచర జీవ సమూహమును అనే తార తమ్యం లోకుండా మాతలను, సమస్త దైవావ తారముల ఏకావస్ధలో, ఏకాత్మస్ధితిలోమనస్సు నిలిపి గాంచినపుడే నీ నిజస్వరూ పం సూక్ష్మ అనేక ప్రదేశాలకు పర్యటనం చేసివస్తూ వుంటుంది.బట్టబయలుగ గ్రాహ్యమై అనుభూతి కాగలదు. మనసు చైతన్యమై, పరిపూర్ణమైన బ్రహ్మానుభూతిని చవిచూస్తుంది. ప్రజ్ఞానం బ్రహ్మ. పరిశుద్ధ మనస్సు పరమాత్మ స్వరూపం. ఈ దశలో మనసు బ్రహ్మాకారం గ వర్ధిల్లుతుంది. జాగ్రదావస్ధలో సుషుప్తి అనుభవమే సమాధి. నేను అనే మనస్సు మూలంలో అణగిపోయినపుడు ఎంతకాలమైనా ఆత్మయొక్క అవిచ్చిన్న పరిపూర్ణ ఆనందమును అనుభవించవచ్చు. ఆతడు ఏదశలోయున్నను లక్ష్యం నుండి వైదొలగడు. ఆత్మనుండి పరిశీలిస్తుంటే తలంపులన్ని ఎగిరిపోగలవు. పూర్ణశాంతి తప్పక లభ్యమౌతుంది. అదియే నీ స్వరూపం. మనస్సును నిస్సంకల్పముగా ఏకాగ్రపరచుటయే మనోలయ ధ్యానం. అనంత చైతన్య స్రవంతి నీ స్వరూపం. ఈ జ్ఞానం సమస్తం స్పష్టంకాగలదు. శాస్త్రాలను మించినది ప్రత్యక్షానుభవం. నీలో నిన్ను లోతుగ వెళ్ళి తరచి చూచుకో. ఇదియే అసలైన మార్గం. మిధ్యా నేనుతో సహజ స్థితి ఏకత్వం
LikeLike
I’d love to know what you are writing. Maybe there is some app that will make it clear to my uneducated eye.
LikeLike
దేవుడు జీవుడు ఒక్కడే యను బ్రహ్మ రహస్యం ఎరింగిన వారందరూ మౌనదీక్షయే ఔచ్చుకొటారు. అది పరివక్వత చెందిన స్ధితి. అయ్యప్ప భక్తులు ఆకలికి అలమటించి పోయి రోదించే శిశువు వంటివారు. స్వామి అయ్యప్ప శరణ ఘొష…ప్రియడు. మన ఈతి అయ్యప్ప సంతుఘ్ఠడ్తె మన కొర్కెలను మన్నిస్తారు. కోర్కెలు లేని ముముక్షువులు మౌనదీక్ష వహిస్తారు. అలాంటి ఉన్నతస్ధాయికి కొనిపోగల దీక్ష చేపట్టు వారికి చాలా చాలా ఓర్పు అవసరం. కనుక ఒకటికి రెండు సార్లు ఆలోచించి ఈ మౌన దీక్షను స్వీకరించాలి. నియమ మనస్సులోని ఇతర ఆలోచనలకు తావివ్వక సదా భగవన్నామ స్మరణ మనస్సులో చేసుకొంటూ యుండడమే. తన్ను తాను తెలుసుకొనక బ్రహ్మాండమంతయు పరిశీలించినను వృధా శ్రమయే మిగులుతుంది. తన నిజస్ధితిలోనే అఖిలాండకోటి బ్రహ్మాండ ములు విలీనమై యున్నవి. బాహ్య కర్మకాండ తతంగమంతయు మన తృప్తి కొరకే. మనసు జోడించని, హృదయశుద్ధిలేని కేవల బాహ్యాడంబర ములు నిజదైవమును మెప్పించలేవు. సర్వధరిత, సర్వభరిత, సర్వాధార, సర్వాకర్షణ చిన్మయ చైతన్య సర్వశక్తి కేంద్రుడైన విశ్వగర్భుని నుండియే సమస్త దివ్యశక్తులు ఉదయిస్తున్నాయి. అహమచల, అనంతాత్మాలయ, సర్వాకార, సర్వస్వరూప, సచ్చిదానంద నిలయ, బ్రహ్మవిద్వరిష్ఠా గరిష్ఠ, తురీయాతీతుడే సర్వేశ్వరుడు. నీ నిజస్ధితిని విస్మరించిన పరిజ్ఞానమెంతైనా దైవస్ధానమున శోభిల్లనేరదు.అందులకే నిన్ను నీవు తెలుసుకో. నీ నిజస్ధితి అవిభాజ్యం, అఖండం. నీ పరిధిలో నీవు నిశ్చలుడవై నిలువనేర్చుకో. ఆ నేను స్త్రీయా, పురుషుడా? ఆ నేనుకు వయస్సెంత? శరీరంలో నేననునది ఏ భాగము. శరీరము నేనుకాదు. శరీర నిలుకడకు ఆధారముగ నేనున్నానని తెలుసుకో. ఈ ఆత్మ నేనుకు కులమతములు లేవు. స్త్రీ పురుష బేధంలేదు. చావుపుట్టుకలు లేవు. అదియే సజీవాత్మ. జాగ్రత్, స్వప్న, సుషుప్తి, తురీయ స్ధితిలో సైతం ఈ నేను అవిచ్చిన్నముగ భాసిల్లుచున్నది. ఇట్టి నేను పరిజ్ఞానమే పరలోక దైవరాజ్య ప్రవేశం. మీలో ఎందరు ఈ పరిజ్ఞాన మును కలిగియున్నారో పరీక్షించుకోండి. జీవాత్మ నేనుకు హృదయ మందిరమే సరియైన ఆలయం. ఈ లోకంలో నిర్మించిన దేవాలయములన్నియు ను బాహ్యవేడుకేలు మాత్రమే. సమస్త యాత్రలకు మూలం నేను అని తెలుసుకో. నీవు లేకుండ, నీవు పోకుండ ఏ యాత్రలు వర్ధిల్లనేరవు. నీతో సర్వం ఏకీభవించి యున్నదని రూఢిపరచుకో. ఈశ్వరునివలె జీవుడుకూడ శుద్ధ చిన్మాత్రుడేగాన బేధంలేదు. మమాత్మా సర్వ భూతాంతరాత్మ. నా ఆత్మే సర్వ భూతములలో భాసిల్లుచున్నదని భావించి కేవలం ఆత్మౌపమ్య భావనిష్ఠలో నిలచిన జ్ఞాని సర్వమును తనలో, సర్వములో తనను దర్శించ గలుగును. ఇట్టి అఖండాత్ముని దైవస్ధితిలో పూజించినను దోషంలేదు. ఇట్టి అఖండ జ్ఞానమును ప్రతివారు సంపాదించి అనుభూతి చెందాలి. హృదయమునుండే శక్తి వస్తుంది. హృదయమే శక్తి స్ధానం. గుదస్ధానమునుండి వెన్నెముకలోని వెన్నుపూసలద్వారా సుషుమ్న నాడి సహస్రారపర్యంతం అంతమౌతుంది. సిద్ధుల నిమిత్తం యోగులు ఈ నాడిని సాధించుటకై ధ్యానించెదరు. దీనిని ఆత్మ నాడి, పరా నాడి, అమృత నాడి అనెదరు. ఇది శక్తి కేంద్రమైన హృదయంలో పుట్టి సహస్రారంలో కలుస్తుంది. సుషుమ్న నాడికి సైతం ఆత్మ నాడియే శక్తినిస్తుంది. యోగ శాస్త్రం సహస్రారం అంతటికి మూలమంటుంది. పురుష సూక్తం హృదయమంటుంది. ఎట్టి సందేహములకు తావులేని ప్రత్యక్షాను భవమైన నేనుపై దృష్టి నిలిపిన ఆ నేనే ఆత్మలోకి తీసుకెళుతుంది. “నేను” విచారణను మించిన ధ్యానంగాని, సమాధిగాని లేదు. హృదయమే జీవునికి మూలస్ధానం. ఇది ఆత్మయొక్క పరమ కేంద్రం. దీనిని చూడటానికి ప్రయత్నించక అది నీవై ఉండనేర్చుకో. అసలైన ‘నేను’ స్ఫురణతో సదా విహరించ నేర్చుకో.
LikeLike
The goal is to realize the ultimate truth
Every man achieves the ulitimate realization from his physical body or state and this is one achievement which cannot be measured nor can ever be imagined. This force or energy is greater than the power of prana , mind ,the blissful state experienced by mind.once an individual goes deeper into spirutuality he comes to a conclusion that it is thou and not thy who is the real form. Once we experience this state we come to a conclusion that I am an orphan yet I have everyone.
I have no father,mother, no form , or physical existance. I am the supreme light the adichaitanya the supreme TEJAS!!!
This is the state of complete zeroness , where it is compared to the state of god or samadhi. Here an individual atman becomes onje with the supreme paramatman
The soul is beyond comparision of length, breast and height and time. The vedas and upanishads are not able to describe the real starte af atman. It is niether a scientific nor religious in nature. it is nither matter, compound element or atom , since it is smaller than an atom and but greater or larger than the entire planetary system. It is above any of the 5 elements and can never be persued by the 5 senses or panchendrias. Nither the gods nor the devils have known the real nature of atman.
Then an individual will only see the real atman or supreme brahman supreme effulgence and creator of the universe ,shiva , hence forth he becomes the controler and creater of this universe and away from nature law, is nither in an animate or inanimate state what everyone call as god.
LikeLike
మనసు నిలుపకున్న ముక్తి లేదయా చూపు నిలుపకున్న సుఖము లేదుబ్రహ్మ మనగ వేరె పరదేశమున లేడు బ్రహ్మ మనగ జూడు బట్ట బయలు, తనకు తానె బ్రహ్మ తారక మౌనయా
LikeLike
శ్రీశ్రీశ్రీ వేమన మనసు నిలిపి మార్గ జ్ఞాన మార్గ సూక్ష్మ తత్వం మార్గ
మనసు నిర్మలంగా, నిమ్మళంగా వుండాలని కోరుకుంటాడేగానీ మదిని నిగ్రహించుట మిక్కిలి సాహసవంతమైన పని అని చెబుతాడు! భౌతిక పరిధులను తన సాధనాబలం చేత దాటిన జ్ఞాని మనసు మాత్రం మనసు నిలిపి నిశ్చల స్థితిని పొంది భగవంతునిపై లగ్నమై ఉంటుంది. అది ఎలా ఉంటుందంటే సిరిసంపదలు కుప్పలు తెప్పలుగా పడుతున్నా సరే! సర్వాత్ముడైన హరిని మరవదు! అతిశయమైన సౌందర్యంతో భామినులు సందడి చేస్తున్నా సరే, ఆ మోహావేశానికి లోను కాదు, యవ్వనము మదము చేత పొంగి పొరలుచున్ననూ అణకువగా ఉంటుంది తప్ప విర్రవీగదు! సుఖ దుఃఖాలలో సైతం హరినామస్మరణను విడువదు! సంసారమనే మాయ ఆవరించిననూ అత్యాశలకు లోను కాదు! ఎల్లప్పుడూ మనసు నిలిపి శరణాగతినే కోరుకుంటుంది జ్ఞాని మార్గ ఆత్మ జ్ఞానం అనేది ఎంతటి అత్యున్నతి స్థితి సూక్ష్మచైతన్య సాధనల యొక్క అత్యున్నత లక్ష్యం ఆత్మ )సాక్షాత్కారం తన్ను వీడి తాను నిలుచు సూక్ష్మతత్త్వమే నిత్యం. తానని గ్రహించటం సూక్ష్మ తత్వం ఒకటి అంతటా వ్యాపించి ఉన్న సూక్ష్మ తత్వం ఆత్మా సాక్షాత్కారం .’ఉపదేశం అన్న మాటకు అర్థం ఆత్మలో ఉండడం లేక ఆత్మగా ఉండడం. అతీతమైన సూక్ష్మచైతన్య స్థితి ఒక క్షణంలోమనసు నిలిచి అమనస్కమైన ఉండాలి ఆత్మ సాక్షాత్కారం అని చెప్పారు.క్షణంలోగురువు ద్వారానే దర్శనం చేసుకోవాలి మట్టిచే తయారు చేయబడిన పాత్రలలో నామ రూప భేదమే కాని వాస్తవ భేద మెంత మాత్రము లేదు. ఉన్నది ఒకే మట్టి. అలాగే నురగలు, కెరటాలు, బుడగలు మొదలైన బుడగలన్నీ సముద్ర లక్షణాలు.. కానీ ఆ సముద్రం మాత్రం ఏకైకమైనదే.. ఇదే తరహాలో “వాస్తవానికి దృశ్య పదార్థాలన్నీ ఆత్మ స్వరూపాలే”. నేను, నీవు, ఈ బ్రహ్మ.. భవిష్యత్తులో ఆవిర్భవించనున్న వేమన ఇవన్నీ ఏకస్వరూపాలే. వీటిలో ఏ బేధం లేదని” అనుగ్రహించి తన నిజరూపంతో దర్శనమిచ్చి.. వారి అహంకారాన్ని మట్టికలిపినట్లు వేమన చెబుతున్నారు. జీవన మార్గంలో జన్మం మొదలు మరణం వరకు సూక్ష్మసాధన ద్వారా “తత్వమసి” అనే సత్యాన్ని గ్రహించాలి. అనుభవించేవాడికి, అనుభవానికి భేదం లేదని సూక్ష్మసాధన ద్వారా తెలుస్తుంది. ఇలా బ్రహ్మ జ్ఞానాన్ని తెలిసికొన్నవారే జీవన్మిక్తులు, “అది” వున్నది. సూక్ష్మచైతన్య స్థితి దీనినే పరతత్వం, పరబ్రహ్మము అని కూడా అంటారు. మనలో ఏమి మార్పులు చేయడానికి దిగివచ్చింది”? అంటే “మనలో వుండే సూక్ష్మ శరీరాన్ని చక్కగా నిర్మాణం చేసి, అది సూక్ష్మచైతన్య స్థితి స్థిరపరచి, అది కారణంగా మనకి మరణం లేనటువంటి స్థితిని ప్రసాదించడం కోసం దిగివచింది”. సూక్ష్మచైతన్య స్థితి నిర్మాణమును పటిష్ఠము చేసి, అమరత్వము సాధించి పెట్టడం అనే విషయాన్ని మానవ జాతికి అందించడానికి సూక్ష్మసాధన ద్వారా నూతన పరిణామము తీసుకొని వచ్చింది.
LikeLike
ఆత్మకంటె భిన్నమైన వాడవుకావు. ఆత్మయే నీవని నిరూపించటమే గురూపదేశం ఎరుక దేవుడు ఒక్కడే చైతన్యం బ్రహ్మరహస్యం ఎరింగిన వారందరూ సూక్ష్మమౌనము క్షయే ఔచ్చుకొటారు. అది పరివక్వత చెందిన స్ధితి. ఎరుక అనుభవాన్నిపోందుతున్నాం ఎరుక తొ మనం సూక్ష్మ చైతన్యం అనుభవాన్ని పోందె అవకాశం ఒక్క ఎరుక చైతన్యం స్థితిలొ మాత్రమే జరుగుతుంది. శరీరంలొ సూక్ష్మ సకల చరాచర జీవ సమూహమును అనే తార తమ్యం లోకుండా మాతలను, సమస్త దైవావ తారముల ఎరుక ఏకావస్ధలో, ఎరుక సూక్ష్మము ఏకాత్మస్ధితిలోఎరుక అనుభవాన్నిపోందుతున్నాం ఎరుకతొ మనం సూక్ష్మము అనుభవాన్ని పోందె అవకాశం ఒక్క ఎరుక స్థితిలొ మాత్రమే జరుగుతుంది.
LikeLike
ఆత్మ ఈ శరీరాన్ని ఎందుకు ధరించవలసి వస్తున్నది
మానవ జన్మ దుర్లభం’ అన్నారు పెద్దలు. ఎన్నో జన్మల తప: ఫలం వల్లనే మనకు మానవ జన్మ లభిస్తుంది. అది రాకముందు దాని కోసం తపించిన జీవుడు అది లభించిన తరువాత దాన్ని వ్యర్థంచేసుకొని పరితపిస్తుంటాడు. మరి మానవత్వం సార్థకం కావాలంటే ఏం చేయాలి? ప్రత్యేకంగా ఏమీ చేయనక్కరలేదు. దాని విలువలు పెంచేటట్లు ప్రవర్తించాలి. అంటే ఆత్మ సత్యధర్మ శాంతి ప్రేమ అహింసలనే అయిదింటిని బాగా తెలుసుకొని తన జీవితంలో పాటించాలి. వాటిని పాటిస్తే మాన వత్వానికి అందం పెరుగుతుంది. జీవితంలో ఆనందం వెల్లివిరుస్తుంది. అందుకే ఆత్మ సత్యధర్మ శాంతి ప్రేమాహింసలను మానవత్వపు విలువలు అన్నారు. వీటిని సంస్కృత సాహిత్యం ఎంతో చక్కగా ఉపదేశించింది. చూడండి.
ఆత్మ ఈ శరీరాన్ని ఎందుకు ధరించవలసి వస్తున్నది?పూర్వ జన్మ లలోని కర్మ వలన.కర్మ ఎందుకు జరుగుతుంది?రాగం (కోరిక) వలన.రాగాదులు ఎందుకు కలుగుతాయి?అభిమానం (నాది, కానాలి అనే భావం) వలన.అభిమానం ఎందుకు కలుగుతుంది?అవివేకం వలన.. కారణం ఉండదు.) దాని పుట్టుక ఎవరూ ఎరుగరు. అది మాయ. త్రిగుణాత్మకం. జ్ఞానానికి విరోధి. అదే అజ్ఞానం.అనగా అజ్ఞానం వలన అవివేకం, అవివేకం వలన అభిమానం, అభిమానం వలన రాగాదులు, రాగాదుల వలన కర్మలు, కర్మల వలన పునర్జన్మ (శరీర ధారణ), అందువలన దుఃఖం కలుగుతున్నాయ
మనస్సు మిక్కిలి చంచల స్వభావమైనది. సర్వకాల సర్వావస్థల యందును ఏదో ఒక విషయంపై … దీర్ఘకాలం సాధన తో , నిరంతరమైన తీవ్ర కృషితోనే మనోనిగ్రహం ఏర్పడుతుంది. మన శరీరం, బుద్ధి, మనస్సు సక్రమంగా పనిచేస్తాయి. … మనస్సు ఏకాగ్రతకు మనోనిగ్రహం అవసరం. మనస్సును పవిత్రం చేసుకోవాలంటోంది సాధన తో కఠోపనిషత్తు. … మనస్సు నిర్మలంగా ఉన్నవాడి ప్రజ్ఞకు చలనం లేదు
మనస్సు నిశ్చలంగా, స్థిరంగా మనస్సునిలుకడ తెలియలి, మనస్సు బుద్ధి విషయమందు లగ్నమై వుంటుంది. … ఆత్మ హృదయంలో ఉన్నదనుటకన్న హృదయమే ఆత్మయని, మనోనిగ్రహం గ్రహించవలసి యున్నది.
మనస్సును స్వాధీనం చేసుకోవడం కష్టమే. కాని, అది అసాధ్యం మాత్రం కాదు. ఇందుకు ప్రతీవారికీ మనోనిగ్రహం ఎంతో అవసరం. అది అభ్యాసం వలననే ఏర్పడుతుంది. సంకల్పం బలంగా ఉండాలి. … అన్నిటికీ మూలం మనస్సు.నిర్గుణోపాసన ద్వారా ఆత్మజ్ఞానాన్ని పొందవచ్చుసాధకుని మనస్సును దైవంపై స్థిరపర్చుతుంది
ఆత్మచింతనకోసం అంతర్ముఖం … బాహ్యవిషయాలు, మనోవికారం కల్గించడానికి అశక్తాలై పరిపూర్ణ మనోనిగ్రహం సిద్ధించి, … మనోనిగ్రహం మనశ్శాంతికి మార్గదర్శి; మనసు నిగ్రహించుకొని రాగద్వేషాలు లేకుండా మనస్సునుస్వాధీనపరచుకున్నవాడికి తన మనసే బంధువని, మనస్సును జయించనివాడికి ఆ మనస్సే … దీనినే “మనోనిగ్రహం” అంటాము. ఇది లేకుండా ఎన్ని సాధనలు చేసినా అవి కేవలం శ్రమగానే … మనస్సు ఎక్కడెక్కడో సంచరిస్తూ ఉంటే యాంత్రికంగా ఏ పనులు చేసినా ప్రయోజనం ఉండదు. మనస్సు.. పరిశుద్ధమైన మనస్సును మించిన బలము ఏది? గొప్పదనమున్న ఎడల తీర్థము లేల? … అనగా అహింస, మనోనిగ్రహం, సత్యవాక్కు, దానము, పరదారాగమనము నందు విముఖత, తృప్తి, అణుకువ, దయ, అనగా తన మనస్సు నందు అంతర్లీనముగా యింతకాలం వుండి పోయినదని అర్థము
మానవులు మనస్సు ఎక్కడెక్కడో సంచరిస్తూ ఉంటే యాంత్రికంగా ఏ పనులు చేసినా ప్రయోజనం ఉండదు.
మానవులు ఆత్మ చింతనతో మానవజీవిత పరమ గమ్యమైన పరమేశ్వర సాన్నిధ్యాన్ని చేరుకోవాలని అనేకమైన సాధనలు చేస్తూ ఉంటారు. సంపద ఉన్నవాడు, సాగుబాటు ఉన్నవాడు, అవకాశం కూడా కలిసి వస్తే ఈ ప్రపంచంలో ఉన్న సమస్త క్షేత్రాలను, తీర్ఠాలను సేవించి వస్తాడు. అనేకమైన పవిత్రనదులలో స్నానాలు చేసి వస్తాడు. ఒకడు ముక్కు పట్టుకొని నియమంగా సంధ్యవారుస్తాడు. ఒకడు ఒడుపుగా జపమాల త్రిప్పుతాడు. ఒకడు వేదాలను పుక్కిట పట్టి పదాలను విఱిచిమరీ విశేషార్థాలు చెప్తాడు. మరొకడు శ్రేష్ఠమైన యజ్ఞయాగాలు చేస్తాడు. ఒకడు ఉదార బుద్ధితో లక్షల, కోట్ల రూపాయలు దానం చేస్తాడు. ఒకడు పరమ నిష్ఠతో ఆచార వ్యవహారాలు పాటిస్తాడు. నిజానికి ఈ పనులన్నీ కూడా గొప్పవే. అయితే – వీటన్నిటికంటే ముఖ్యమైనది మనస్సును ఎటూ చెదరిపోనీయకుండా పరమేశ్వర పాదపద్మాలయందు మాత్రమే నిలుపగలగటం.
మన ఆలోచనలకి మనమే యజమానులం; మన నడవడికి మనమే రూపశిల్పులం; మన చుట్టూ సంభవించే పరిస్థితులకి మనమే నిర్ణాయకులం అన్న సత్యం, సృష్టిలో ఇంతవరకు ఆవిష్కృతమైన సత్యాలన్నింటిలోను ఎంత మధురమైనది! అది మనకి ఎంత మనో నిబ్బరాన్ని కలిగిస్తుంది!
అనుభవాల ద్వారా ఇది సాధ్యం మన మనస్సు ఒక వ్యవసాయ క్షేత్రం. దాన్ని శ్రద్ధగా సాగు చేసుకోవచ్చు, లేదా అలాగే వదిలేయొచ్చు. సాగు చేసుకున్నా వదిలివేసినా ఫలసాయం అంటూ దక్కక పోదు. పనికొచ్చే విత్తనాలు వేసి సరైన రీతిలో సాగు చెయ్యకపోతే పనికిమాలిన, ప్రమాదకరమైన కలుపు అందులో వేళ్ళూనుకుంటుంది, అందుకు అనుగుణమైన “దిగుబడి”ని అందిస్తుంది.
మనసు రహస్యంగా దేన్నైతే ధ్యానిస్తూంటుందో దానినే ఆకర్షించుకుంటుంది. ఆమితంగా ప్రేమించే విషయాలూ, అతిగా ద్వేషించేవీ కూడా ఇందులోకి వస్తాయి. సాధించదగిన విజయాల నిరంతర స్మరణ ఉన్నత శిఖరాలకు చేరుస్తే, కలలో కూడా స్మరింపకూడని క్షుద్రమైన కోరికల చింతన అథ:పాతాళానికి తొక్కుతుంది.
మనసులో అలజడి రేపే కోరికలు, క్షుద్రాశయాలు, ఆలోచనలను అదే పనిగా అనుసరిస్తూ పోయి వాటికి మనం బానిసలుగా మారిపోయినప్పుడు వాటికి పరాకాష్ఠనదగ్గ పరిస్థితులు అనతికాలంలోనే మనకు అనుభవంలోకి వస్తాయి. ఈ సూత్రానికి మినహాయింపే లేదు.
బుద్ధి, నీచమైన ఆలోచనలు, క్షుద్రమైన కోరికలే అసలు కారణం. మనం చూస్తూంటాం వింటూంటాం – ఓ ధర్మాత్ముడు ఖర్మ కాలి తన తత్వానికి విరుద్ధంగా ఏదో నేరం చేసి శిక్షననుభవించేడనీ. దీని కారణం కూడా కనబడని ఏ మానవాతీత శక్తో కాదు. నేరపూరిత స్వభావానుగుణమైన తలపులు అతని మనస్సులో ఎప్పటినించో నిరంతరాయంగా పెంచి పోషింపబడుతున్నాయి. ఆ ఖర్మ ఎదో కాలిపోయే సమయం ఆసన్నమయే క్షణానికి ఆ తలపులు పరిస్థితుల రూపంలో బహిర్గతమయ్యేయి.
పరిస్థితులు మనలను తయారు చెయ్యవు. అవి మనని మనకు అద్దంలో చూపెడతాయంతే. దీర్ఘకాలంగా తలచిన చెడు తలపులు తప్ప మన పతనానికి వేరే కారణాలేమీ లేవు; అలాగే అకుంఠిత దీక్ష, మనోనిగ్రహం వంటి సాధన సంపత్తితో నిర్మించుకున్న సచ్చింతనామృతం మినహా మనకు ఉన్నతిని, సుఖసంతోషాలను ప్రసాదించగల దివ్యౌషధమూ లేదు. ఈ రహస్యాన్ని గ్రహిస్తే తగు అభ్యాసంతో మన “రాతని” మనమే వ్రాసుకోగలం. అందరి పుట్టుకా ఒకలాగే ఉన్నప్పటికీ, జీవితమనే తీర్థయాత్రలో మనకు ఎప్పటికప్పుడు తారసపడే ఇతర యాత్రికుల సాంగత్యం నించి పవిత్ర, లేదా అపవిత్ర భావనలనూ, అలాగే శక్తులు లేదా బలహీనతలను పోగు చేసుకుని మనలను మనం తయారుచేసుకుంటాం. మనం పొందేవి మనం కోరుకున్నవి కావు. “మనకి మనమే లభిస్తాం”. ఇష్టారాజ్యంగా పెంచి పోషించుకున్న వింతవింత కోరికలు, ఆశయాలు ఎక్కడికక్కడే త్రుంచివేయబడుతున్నా, లోపలి ఆలోచనాగ్ని ఆరిపోక, ఏ మూలో దాగియున్న కోరికలనూ ఆశయాలను – అవి ఉన్నతమైనవైనా క్షుద్రమైనవైనా – ఆహరిస్తూ జ్వలిస్తూనే ఉంటుంది. ఆలోచనలు, చేతలు నీచమైనవైనప్పుడు మనలను మార్గాంతరం కనబడని చక్రవ్యూహంలో బంధిస్తాయి; ఉత్కృష్టమైనవైనప్పుడు తేజస్సును, యశస్సును, స్వేచ్చను ప్రసాదిస్తాయి. భగవంతుడు మన ప్రార్ధనలలో కోరుకున్నవాటిని మనకు ప్రసాదించక, మనం ఏ ఫలితానికి న్యాయబద్ధంగా అర్హులమో దానినే అనుగ్రహిస్తాడు. మనసులోని ఆలోచనలు నాణ్యత కలిగియున్నప్పుడు, వాటితో మనం చేస్తున్న ఫ్రార్ధనలకు పొంతన కుదిరినప్పుడే ప్రార్ధనలు దేవుని చెవినబడతాయి.
ఆత్మ సత్యాన్ని పరిపాలించడం చాలా కష్టమైన పని. ఎన్నో మాటలు చెప్పొచ్చు కాని చెప్పింది చేయడం అంత తేలిక కాదు. అదొక అసిధారావ్రతం. అందులో నెగ్గినవాళ్లు ఈ సృష్టిలోనే చాలా కొద్దిమంది. ఆత్మ సత్యమంటే భగవంతుడు. ఆత్మ సత్యంలోనే ధర్మం ప్రతిష్ఠించబడి ఉంది. అక్షయమైన వేదరాశి ఆత్మ సత్యస్వరూపమైంది. ఆత్మ సత్యం వల్లనే పరలోకాలు సిద్ధిస్తాయి. కనుక ఆత్మ సత్యాన్ని గురువు ద్వారా ఆత్మ సత్యాన్ని అందించిన వాగ్రాత్నాన్ని పరిశీలించండి.
గురువు’కు నమస్కరించాలి అనగా రెండు చేతులులను మార్చి పట్టుకుని (అనగా కుడిచేతిలో గురువు యొక్క కుడిపాదాన్ని, ఎడమచేతిలో గురువుయొక్క ఎడమపాదాన్ని) పట్టుకుని నమస్కరించాలి. మీ పాదపద్మాలే నాకు శరణ్యమనే భక్తి భావనతో గురువుకు నమస్కరించాలి. గురువు’కు ఈ క్రింది విధంగా నమస్కరించటం శ్రేయస్కరం. శిరస్సును భూమికితాకించి, దృష్టితో దైవాన్ని చూస్తూ, మనస్సులో దైవమును ప్రార్థన చేస్తూ, ‘నమః’ అని పలుకుతూ, రెండు పాదాగ్రాలను కలుపుతూ, రెండు చేతులతో నమస్కరిస్తూ, రెండు చెవులను నేలకు తాకిస్తూ బోర్లపడి నమస్కరించటం “సాష్టాంగ నమస్కారం” అనబడుతుంది. ఈ విధమైన నమస్కారంలో కాయికము, వాచికము, మానసికము అనబడు త్రివిధాలైన నమస్కారాలు అంతర్గర్భితాలై ఉన్నాయి. అనగా మనస్సు చేత చింతించుట, వాక్కుచే ‘నమః’ అని అనటం, బోర్లగిలి అష్టాంగనమస్కారం చేయుట కలిసున్నాయి. ఇంకా రెండుచేతులు, రెండుకాళ్ళు, వక్షస్థలం, నొసలు, రెండు భుజాలు మొత్తం ఎనిమిది అంగాలను నేలకు తాకుతున్నట్లు బోర్లగిలి నమస్కరిస్తున్నందువల్ల “సాష్టాంగ నమస్కారం” అని పిలువబడుతోంది. ఈవిధమైన “సాష్టాంగ నమస్కారం” శ్రేష్టమైనది. స్త్రీలు సాష్టాంగ నమస్కారాలు చేయరాదు.
గురువు’కు నమస్కారాలు చేయటంలో ప్రత్యేక శ్రద్ధ తీసుకోవాలి. మొక్కుబడిగా, హడావుడిగా కాక మనస్ఫూర్తిగా నమస్కరించాలి. రెండు చేతులను పూర్తిగా కలిపి హృదయస్థానాన్నిగాని, నుదుటనుగాని స్పర్శిస్తూ నమస్కరించాలి. నమ్రతభావనతో నమస్కరించాలి. ఇవన్నీ పూర్తిగా పాటించి నమస్కరిస్తేనే ‘నమస్కారం’ యొక్క నమ్రతాక్రియకు పరిపూర్ణత సిద్ధిస్తుంది. 3,5,7,9,12 సంఖ్యలలో నమస్కారాలు చేయడం శ్రేయస్కరం
స్వామి దర్శనానికై వెళ్లినప్పుడు, పురోహితులు ‘అకాల మృత్యు హరణం, సర్వవ్యాధి నివారణం సమస్త పాప క్ష్యకరం, శ్రీ పరమేశ్వర పాదోదకం పావనం శుభం’ అనే మంత్రాన్ని చదువుతూ తీర్థాన్ని ఇస్తుంటారు. రాకూడని కాలంలో మృత్యువుతో సమానమైన బాధ రాకుండా ఉండేందుకై, సమస్త వ్యాదుల నివారణకు, సమస్త పాపాలనుండి బయట పడటానికి, పరమేశ్వరుని పాదోదకాన్ని స్వీకరిస్తున్నానని అర్థం. స్వామికి పంచామృతాలతో స్నానాన్ని చేయించగా వచ్చిన తీర్థం కాబట్టి, ఓ విధమైన ఔషధ శక్తిని పొందిన దీనిని నీరు అని పిలువకుండా ‘తీర్థం’ అని అన్నారు. ఈ తీర్థంలో పవిత్ర మంత్ర శక్తి ఉంటుంది. అది మనకు శుభం కలిగిస్తుంది.
మానవుడే గురువు ద్వారానే ఉపదేశం పొందాలి. తెలుసుకున్న వ్యక్తీ మరొకరికి ఉపదేశించకూడదు. ఒకవేళ అటువంటి పరిస్థితి తటస్థిస్తే, అందుకు కొన్ని కఠిన విధివిధానాలున్నాయి. అంతటి పవిత్రమైన గురుదర్శనం చేసుకుంటుండేవాడు
గురువు దగ్గర సెలవు తీసుకుని ముందుకు కదలిన రామానుజుల మదిలో చటుక్కున ఓ ఆలోచన! ఈ మంత్రధ్యానం వనాల మోక్ష ప్రాప్తి కలుగుతున్నప్పుడు, ఎన్నో వేలమంది సామాన్య జనులకు ఈ మంత్రోపదేశం చేసి, వారికి మోక్షమార్గాన్ని సుగమం చేస్తే ఎలా వుంటుంది? నిత్యం కఠోర నియమాలను, కఠిన దీక్షలను, ఘోరతపస్సులను చేయలేని సామాన్యులకు ఈ మంత్రంద్వారా సులభంగా మోక్షప్రాప్తి కలిగితే, అంతకన్నా గొప్ప విషయమేముంటుంది? కానీ అది గురుద్రోహమవుతుంది
జనానికి మోక్షప్రాప్తి సులభతమైనప్పుడు, తనకు నరకం లభించినా తప్పేముంది? కాబట్టి జనులకు ఈ మనసు రహస్యంగా మంత్రాన్ని ఉపదేశించడమే సరి! వెంటనే తను మనసు రహస్యంగా మంత్రాన్ని అందరికీ ఉపదేశించబోతున్నట్లుగా గురువు ప్రకటించడంతో జనం తండోపతండాలుగా వచ్చారు. ఆలయంపైకి ఎక్కినా రామానుజులు, అందరినీ చేతులు జోడించి, కళ్ళు మూసుకుని స్వామిని తలచుకుంటూ మనసు రహస్యంగా మంత్రాన్ని ఉచ్ఛరించమన్నాడు. అత్యంత రహస్యం
మానవునికి శత్రువులైన కామమూ, క్రోధమూ, లోభమూ, మోహమూ, మదమూ, మాత్సర్యముల వంటి వాటికి ఇక నుండి దూరంగా ఉంటామని తలూస్తూ తలవంచి తీసుకోవటము మరో అర్థం.కొరికను తలుచుకోవాలి
గురువు దగ్గరికి వెళ్ళాలి. ఉపవసించి త్రికరణ శుద్ధిగా శివుని ఆరాధిస్తే, ఒక సంవత్సర కాలం నిత్యం శివార్చన చేసిన ఫలం కలుగుతుందని సాక్షాత్తు శంకరుడు బ్రహ్మదేవునికి చెప్పినట్లు పెద్దలవాక్కు.
LikeLike
తప్పు దారిలో పోతున్న యువకులను సక్రమ మార్గంలో పెట్టడానికి వారికి భగవంతునిపై పరిపూర్ణమైన విశ్వాసం కలిగించాలి. యువత భోగ విలాసాలపై మనస్సు మళ్ళించటానికి కారణం వారికి సరైన ఆధ్యాత్మిక బోధన లేకపోవటమే.
మితిమీరిపోతున్న హింసను అరికట్టాలి. సృష్టిలోని ఏ ప్రాణిని బాధించినా భగవంతునికి అపకారం చేసినట్లు అవుతుంది.
మన మతం పట్ల సరైన అవగాహన లేకపోవటం వల్లనె మతమార్పిడులు జరుగుతున్నాయి. మన మత ధర్మాలను తెలియజేసి తగిన సదుపాయాలు కలుగ జేసినట్లయితే ఒక మతంలో నుండి మరొక మతం లోకి మారవలసిన అవసరం రాదు.
మానవ జీవితంలో ఎన్నో చిక్కు సమస్యలు ఎదురవుతూ ఉంటాయి. వాటిని మరొక రకంగా తీర్చలేని పరిస్థితులలో ఆధ్యాత్మిక పరిజ్ఞానం తోనే పరిష్కరించుకోవాలి. చిత్తవృత్తిని పరమాత్మ వైపు మళ్ళించి నిర్భయులై ఉండండి. బ్రహ్మానుభవం మానవ జన్మను సార్థకం చేస్తుంది.
జాతి మత కుల వర్గ భాషా విభేదాలు మనం సృష్టించుకున్నవే. ఆధ్యాత్మిక విజ్ఞానాన్ని ప్రచారం చేయడం ద్వారా శాంతి,సుఖం,ఆనందం ఏర్పడతాయి. ఉపనిషత్తుల సారమైన భగవద్గీతను జన సమూహం లోనికి తీసుకువెళ్ళీ ప్రచారం చేస్తే ప్రజలకు ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానం కలుగుతుంది.
LikeLike
Samadhisthiti “The idea here is that there is no. Contents of consciousness has to be disconcerting. Thoughts on the final status of the present state of the tomb; Be conscious of; Quiet mind is; I do not know the time. It can get to the truth, or truth-status, or to enter into the true state. Thus, “the status of ideas datinappude know the truth,” he said. However, many times, the tomb is likely to know the truth only after state; Or an occurrence may even realize.
“The spirit of the truth, no one, neither bodhincaleru,” he said. It is true that for the most part. Eg: – I eat a mango, that was all the sweeter ceppananukondi. I describe how sweet. So, everyone can eat mango, caused varikiguda experience of Sweetness, yes, mango fruit is sweeter and can say that. Another important point to be noted here. When the tomb was in a position to know about the truth, “telusukogalugutunnaru”, which means that the state unnatlegada ideas? Comes the question. Let’s explore this a little deeper into the subject. Jagrutavasthalo when a person vunnayanukondi many ideas about the truth. When he’s sleeping,
Man, “Who am I?” Is the question constantly vesukuntu, eventually telusukogaligaruta atmasatyanni. To know the truth, our sages, “he said. They are: – Yam, rule, anal, pranayama, pratyahara, retention, meditation, samadhisthiti “. Sthitulandu ideas, while remaining in the top five, ahead potuvuntundi mind. Retention, meditative mind sthitulandu exists may be the same. Here there is no ideas. Contents of consciousness has to be disconcerting. Thoughts on the final status of the present state of the tomb; Be conscious of; Quiet mind is; I do not know the time. It can get to the truth, or truth-status, or to enter into the true state. So, Sri jkegaru “know the truth of ideas datinappude status,” he said. However, many times, the tomb is likely to know the truth only after state; Or an occurrence may even realize.
About atmasatyanni no one, neither bodhincaleru, “he said. It is true that for the most part. Eg: – I eat a mango, that was all the sweeter ceppananukondi. I describe how sweet. So, everyone can eat mango, caused varikiguda experience of Sweetness, yes, mango fruit is sweeter and can say that. Another important point to be noted here. When the tomb was in a position to know about the truth, “telusukogalugutunnaru”, which means that the state unnatlegada ideas? Comes the question.
Let’s explore this a little deeper into the subject. Jagrutavasthalo when a person vunnayanukondi many ideas about the truth. When he is sleeping, the same ideas are less intense. But, in the brain, the nervous system are padilamai. Bhadraparacibadivunna these ideas in depth neurological hibernate, kadilincavu that person. Three on the edge, man, natural, effortless erupted. However, retention, meditation, samadhisthitulu efforts were a person. Stopped one may focus the mind, senses, bahyaprapancam from the back, come tatasthasthitiki; Therefore, arikattabadatayi ideas; Mind, will, will be restricted to mind them ahankaramane. Here’s mind, retention, cross meditation,
Samadhisthiti entered in, to be in a position to atmacaitanyasakti. Therefore, it will not be external consciousness; I do not know the time. It is said to be the tomb of the state or natural condition. Never mind the existential physical body to be a witness, so that the external prapancanloniki person, the mind experiences through the in situ, or in the form of the knowledge of the truth avagatamaina known. However, it is very difficult to impart this knowledge to someone else complete the form of words, but rather denote. The saints, when they discovered that the tomb was revealed to us the scriptures satyalne. Vedasastra jnanandvarane this man, through the ages, cerukogaligi very high level, was able to develop a good society.
LikeLike
Knowledge of the Self ‘leading sahajasthitiye OK. Maharishi Arvind and ramanamaharsigalannu
Did you mean? ‘ Questions that. It was significant. Niccalasthitiyannu recipient omniscient knowledge of the Self is saying here. Jyoti, knowledge, awareness – tattivakarisutta know all these things, he samananeleyalle.
‘Parabrahmada sastrajnanada speaking about the realization of the jnanaparamyavannu niscayajnana ottukodade karanavaguttademba, experience says about the extent of knowledge. Benefit from the knowledge of the outside. We hudukikollabeku within it. Upakaranavalla performance is revealed; It is the inter-instrument! This awareness taledoridaga
“Says yuddhavinnarodane duality itself? ‘ Sahajavaguttade a question. Bhedabuddhiyu causes of the confrontation with ourselves; Advayabhavavannu abhedabuddhiyu infuse ourselves! “I do not know,” the pseudo-interior speech. Be without maven. He atmajnani. Brahmatattva only know him. Only maven ‘knowledge goes bittutta bijavannu. And people can be birunudiyannu. ‘Principle of wise’ idakkella anjabekilla. Matinalle his words: ‘arivavanigetara idolatry?’ Shiva himself to her, her body is possessed by her was her tanakku-know parabomma tilidode. We dhenisabekagide words. Such knowledge is not darkness. He will be padedavane belagannu belaginolagina.
LikeLike